یکی از اجزا مهم عسل را آب تشکیل می دهد و ویژگی های متعدد فیزیکی و شیمیایی عسل از جمله میزان غلظت و قوام عسل، مدت زمان انبارداری و گرانروی عسل مرتبط با میزان آب یا همان رطوبت عسل است. شهدی که در گل ها تولید می شود و زنبورعسل آن را جمع آوری می کند سهم عمده اش را آب تشکیل است به نحوی که 45 تا 75 درصد شهد از آب تشکیل شده است. از آن جایی شهد به دلیل میزان نمناکی بالا فسادپذیری بالایی دارد زنبورعسل سعی در کاهش میزان آن را دارد و با فرآوری خاصی که روی آن انجام می دهد آب اضافی شهد را تبخیر می نماید و رطوبت عسل را به زیر 20 درصد کاهش می دهد.
رطوبت نهایی عسل بستگی به رطوبت محیط دارد به نحوی که عسل های تولیدی در مناطق مرطوب همچون عسل مرکبات و عسل چندگیاه جنگل دارای رطوبت بالاتری در مقایسه با عسل مناطق خشک همچون عسل قنقال و کنار دارد. عسل های مناطق مرطوب تحت تاثیر رطوبت بالای محیط علیرغم این که زنبورعسل تمام تلاش خود را برای کاهش آن انجام داده اما با این وجود شل و آبکی به نظر میرسد و معمولا میزان رطوبت این عسل ها بیشتر از 18 درصد است. اما عسل تولیدی در مناطق گرم و نیمه خشک همچون کنار، آویشن، قنقال و گشنیز رطوبت کمتر از 18 درصد داشته و غلظت و قوام بالایی دارند و در هنگام برداشتن با قاشق عسل حسابی غلیظ به نظر میرسد.
اندازه گیری میزان رطوبت در آزمایشگاه و توسط دستگاه رفراکتومتر در دمای 20 درجه سانتی گراد انجام می شود از آن جایی که کشور ایران در یک منطقه با اقلیم گرم و خشک قرار گرفته است اغلب محصولات زنبور در ایران نمناکی پایینی داشته و میزان غالب آن بین 14 تا 17 درصد است.
این بار که عسلی را خریداری کردید حتما به میزان غلظت و قوام عسل توجه کنید و مدنظر داشته باشید که این ویژگی تحت تاثیر میزان نمناکی عسل است. البته لازم به ذکر است که در دماهای بالا شل و آبکی تر به نظر میرسد و در هنگام تحویل به این امر توجه داشته باشید.
