همه چیز در مورد گرده گل

خواص گرده گل چیست؟

در سال ۱۷۶۰ برای اولین بار کلمه گرده “Pollen” در زبان انگلیسی مورد استفاده قرار گرفته است. گرده از یک لغت لاتین گرفته شده و به معنای پودر نرم می باشد و در فرهنگ لغت آمریکایی به مواد پودر مانندی می‌گویند که در بساک گیاهان گلدار تولید می‌شود و به عنوان یک اندام نر در گیاهان نقش تولیدمثلی دارد و در بعضی از فرهنگ لغات به صورت هاگ‌های میکروسکپی کوچکی در گیاهان تولید کننده دانه تعریف شده است.

گیاهان قدرت حرکت ندارند و مانند سایر موجودات قادر به انتخاب جفت خویش نمی‌باشند. آنها مقدار زیادی دانه گرده تولید می‌نمایند که از نظر نقش تولید مثلی در گیاهان حائز اهمیت بوده و به عنوان اندام تولید مثلی نر در آنها می‌باشد. عوامل مختلفی مانند حشرات و باد و در موارد معدودی آب نقش انتقال دانه‌ها به کلاله مادگی را ایفا می‌کنند و بدین وسیله باعث تداوم حیات و بقای گیاهان می‌شوند.

گرده اغلب به عنوان “تنها غذای کاملا تکمیل شده” نامیده می شود. دانه های گرده کوچک اند. برای تعیین ارزش گرده به عنوان یک غذای مکمل یا دارو، مهم است که بدانید که گرده هر گونه متفاوت است.

یک نتیجه گیری منطقی است که گرده از یک کشور و یا زیستگاه  یا محیط زیست همیشه متفاوت از دیگری است. در یک بررسی بسیار عالی، اشمیت و بوچمن (1992) محتوای متوسط گرده شامل پروتئین، چربی، مواد معدنی و ویتامین با غذاهای پایه دیگر مقایسه شده است.

گرده در مقایسه با بیشتر  مواد مغذی بر اساس وزن یا محتوی کالری از غذاهایی مانند گوشت گاو، مرغ سرخ شده، لوبیای پخته، نان گندم کامل، سیب، کلم خام و گوجه فرنگی  غنی تر بود. در حالی که در محتوای پروتئین و مواد معدنی در مقایسه با گوشت گاو و حبوبات، گرده به طور متوسط 10 برابر در تیامین و ریبوفلاوین یا 7 برابر در نیاسین بیشتر بود.

گرده معمولا در مقادیر کم مصرف میشود که نیاز روزانه به ویتامین پروتئین و مواد معدنی نمی تواند از طریق مصرف گرده تامین شود. با این حال، می تواند یک منبع قابل توجهی از مواد مغذی ضروری باشد که کمبود ها را جبران می کند.

اگر منافع غذایی گرده در مقادیر بسیار کم پذیرفته شود، باید آن را به عنوان یک اثر هم افزایی  درک کرد. به این صورت که طیف گسترده ای از ریز  مغذی ها برای بهبود جذب یا استفاده مواد مغذی و افزایش زیست فراهمی برای بدن با یکدیگر تعامل می کنند.

تغذیه گرده ممکن است بعضی از کمبود را تنظیم کند به عبارت دیگر  تامین ناکافی عدم تنظیم مواد غذایی و جذب یا استفاده. گرده ای که جمع آوری می شود به وسیله زنبورداران و استفاده می شود در غذاهای متنوع یا آماده سازی دارو دقیقا در کیفیت شبیه هم نیستند.

100 ها یا یا بعضی مواقع میلیون ها دانه گرده از هر گل توسط زنبورها جمع آوری می شود و در یک گلوله گرده در پاهای عقبی آنها با کمک شانه ها و موهای مخصوص بسته بندی میشود. در طی جمع آوری گرده یک زنبور می تواند حداکثر 2 گلوله گرده جمع آوری کند.

گرده جمع آوری شده توسط زنبور عسل معمولا با شهد با عسل بالا آورده شده به منظور چسباندن آنها در کنار هم و چسباندن آنها به پاهای عقب مخلوط می شود.در نتیجه گلوله جمع آوری شده از کندوی زنبور عسل معمولا طعم شیرینی دارند. زنبورهای چراگر به ندرت هم گرده و هم شهد را از بیش از یک گونه گل در طی گردش شان جمع آوری می کنند. بنابراین گرده گلوله شده بر روی پاهای عقبی حاوی فقط یک یا تعداد کمی گونه گرده است.

گلوله گرده معمولا رنگهای خاصی دارد که معمولا زرد است اما قرمز، بنفش، سبز، نارنجی و انواع رنگهای دیگر نیز وجود دارد. تا اندازه ای گرده تخمیر شده به صورت مخلوط در شان زنبور عسل ذخیره می شود.

همچنین می توان به نان زنبور که ترکیب و ارزش غذایی  متفاوتی نسبت به گلوله گرده جمع آوری شده دارد اشاره کرد و این غذایی است که به لارو های زنیور عسل داده می شود. و کارگر های جوان آن را برای تولید ژله رویال می خورند. گفته می شود که گرده غذایی کامل است. زیرا تنها منبع غذایی به غیر از عسل برای زنبور است.

جمع آوری گرده توسط زنبور

زنبور‌عسل با توجه به شرایط آب و هوایی و نیاز کلنی معمولا در سن ۲۱روز قادر به جمع‌آوری شهد، گرده و آب می‌باشد. ۲۵ درصد زنبورهای کارگر گرده و ۱۷ درصد شهد و گرده و سایر زنبوران فقط شهد جمع‌آوری می‌کنند.
هر زنبور کارگر در طول یک روز در حدود ۱ تا ۵۰۰ گل را ملاقات می‌کند و بین ۱۰ تا ۳۰ میلی‌گرم گرده به کندو حمل می‌کند. یک زنبور کارگر برای پر کردن سبد گرده در حدود ۱۰ تا ۱۵ پرواز انجام می‌دهد که با توجه به تعداد گل، فاصله کلنی از منبع غذا و میزان وفور گل در آن منطقه فرق می‌کند. این مسئله باعث تفاوت‌های قابل توجهی بین تولید گرده در مناطق مختلف می‌باشد. معمولاً مقدار گرده جمع‌اوری شده توسط یک کلنی در طول یک فصل ۳۵ کیلوگرم می‌باشد.
تركيبات گرده گل: گرده گل ماده‌ای بسیار مغذی و مقوی است که سرشار از پروتئین (اسيدهای آمينه)، انواع اسيد چرب، مواد معدني (آهن، کلسیم، روی، سلنیوم)، ويتامين‌ها (A ، D ، E ،C ، K ، B1 ، B2 ، B5 ، B6 ،B12)  و همچنین مواد قندی است. ميزان پروئتين گرده گلها بسته به نوع گياه بين 40 _ 15 درصد مي‌باشد. تنوع بسيار زياد گياهان باعث شده که گرده گل‌ها از نظر خواص، اندازه، رنگ، مقدار و ميزان تركيبات متفاوت و منحصر به فرد باشند.

خواص گرده گل:

• مغذی و مقوی
• آنتی‌اکسیدان
• انرژی‌زا
• ضدالتهاب
• ضداسترس

موارد کاربرد:

التهاب و سرطان پروستات، سرطان سینه، پوکی استخوان، کاهش وزن، اختلالات دید (کاهش دید، آب مروارید و پیر چشمی)، مشکلات قلبی عروقی (چربی خون، کم خونی و آترواسکلروزیس)
گرده‌ گل علاوه بر خواص تغذیه‌ای و مکمل غذایی، در طولانی‌مدت _ به جهت تأمین ریزمغذی‌های ضروری بدن _ از طیف وسیعی از بیماری‌ها پیشگیری می‌کند و در واقع می‌تواند به‌عنوان یک فرآورده گیاهی سالم و طبیعی اثرات دارویی و درمانی نیز داشته باشد.

از مهم‌ترین خواص درمانی اثبات‌شده گرده‌گل، می‌توان به درمان مشکلات پروستات در مردان، درمان آلرژی، کاهش کلسترول و چربی خون، تقویت‌کننده سیستم عمومی بدن، افزایش‌دهنده نیروی جسمی و جنسی، ضد کم‌خونی، اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضد سرطانی، تنظیم‌کننده دستگاه گوارش به‌ویژه روده‌ها، تنظیم فشارخون، ضدالتهاب و درمان پوکی استخوان اشاره کرد.

گرده‌گل به دلیل دارا بودن ویتامین ب کمپلکس، ویتامین‌های دیگر، مواد معدنی، پروتئین‌ها و مهم‌تر از آن آنتی‌اکسیدان‌های مفید، با مولکول‌های رادیکال آزاد که به سلول‌ها آسیب می‌رسانند، مبارزه می‌کند.

نحوه مصرف: گرده گل در بسياري از كشورها بصورت قرص، كپسول و يا مخلوط با عسل به متقاضيان عرضه مي‌شود. گرده گل بايد در جاي خشك و خنك نگهداري شود. لازم به ذكر است مصرف گرده گل در برخي از افراد ممكن است ايجاد حساسيت نمايد. بنابراین قبل از مصرف تست حساسیت الزامی است.